Een mooi einde in de mooie stad Singapore
15 feb. 2014
🇸🇬
vanuit Singapore
Het was een uur of 2 toen ik Marieke op donderdagmiddag bij kantoor van TNS in Singapore in de armen vloog. Leuk, zo'n ontmoeting aan de andere kant van de aardbol. De laatste bestemming van een
vermoeiende, maar mooie reis. Die vermoeidheid kwam dan ook echt pas naar boven, toen ik tot rust kwam in deze mooie, schone stad.
Verreisd met koffer en tassen wandelde ik het kantoor binnen, alwaar ik de keuze had om bij Marieke thuis in het zwembad te gaan liggen, of toch nog wat uurtjes te gaan werken. Ik koos voor het
laatste, want het was nu juist de laatste dag voordat het onderzoek van start zou gaan. Daar waar ik het allemaal voor gedaan had de afgelopen twee weken. In het zwembad liggen, dat had ik die twee
weken lang nog niet gedaan, dus stond ik ook nu niet direct om te springen. Gek was het ook hier, om rond te lopen bij je eigen bedrijf, op een kantoor met uitsluitend onbekenden. En niemand die
door heeft dat jij gewoon een collega bent. Snel genoeg kwamen we er ook achter dat onze werkhouding na al die jaren nog steeds niet veranderd was, want met nog een berg aan werk te doen, werd het
uiteindelijk pas een uur of 7 voordat we het pand verlieten, op een dag die eigenlijk veel te mooi was om binnen te zitten. Na een ritje met de metro en een laatste wandeling, kwamen we bij Marieke
thuis aan. Die avond bracht ons niet veel meer dan een heerlijke Thaise maaltijd bij een klein tentje in de buurt. Uitgeput kroop ik m'n bed in.
De vrijdag besloot ik een poging te doen om wat uit te slapen, om daarna de keuze te maken om naar kantoor te gaan of thuis te blijven. Het uitslapen lukte door de toch stiekem aanwezige jetleg
helaas niet, toen ik m'n eerste berg aan mails doorlopen had besloot ik van de rust en de (eindelijk) goede internetverbinding te profiteren en heb die dag tot een uur of 9 in de avond thuis
gewerkt. Een spannend dag was het ook: de dag waarop het onderzoek na weken van intensieve voorbereiding dan toch echt van start ging. Na een hoop gestoei met tijdsverschillen over 3 continenten,
het gereed krijgen van de laatste vertalingen en het zelf wegwijs raken met de technieken van het platform, bleek alles die dag toch eindelijk op z'n plek te vallen. Een succesvol einde van een
intensieve reis die zeker de moeite waard was geweest.
Dat het ook nog eens Valentijsdag was, die vrijdag, maakte het meer dan de moeite waard om een tripje door de stad te maken en een drankje te drinken op het hoogste gebouw van Singapore met een
fantastisch uitzicht. De volgende dag besloten we iets actiefs te gaan doen en na veel getwijfel en nog eens een ritje met de taxi, was het de wakeboardbaan die ons kon verwelkomen. De baan an
sich was niet zo spectaculair en zou je ook in Nederland kunnen vinden, de locatie - vlak naast zee - maakte het daarentegen wel speciaal. Dit gecombineerd met het heerlijke weer, maakte het een
fijne activiteit op de zaterdagmiddag. Twee uurtjes hebben we onszelf weten te vermaken: door stiekem te genieten van het gestuntel van anderen, soms net wat te ver moeten lopen omdat je precies
aan de verkeerde kant van de baan in het water viel, en de pijn aan onze armen en handen ondertussen probeerden te doorstaan. Ter afsluiting keken we met jaloezie naar de jonkies die gretig
gebruik maakten van de slides en schansen rondom de baan, die ikzelf helaas aan me voorbij moest laten gaan vanwege het (beginners) huurboard met vinnen, niet geschikt dus om mee te stunten en
over de schansen en slides te gaan. Ook deze dag genoten we tijdens de wandeling terug van al het lekkers op straat: veel Chinees eten, verse kokosnoten en fruitsmoothies.
Zondag was de laatste dag van m'n trip aangebroken, maar wel een waarvoor ik m'n reis verlengd had en waar ik al dagen naar uit keek: beachvolleyballen met de vriendinnen van Marieke! Na nog een
laatste ochtend werk, om het inmiddels lopende onderzoek in de gaten te houden, vertrokken we rond een uur of 2 met de taxi. We reden naar een eilandje ten zuiden van Singapore, die volledig was
bebouwd met een groot resort. Onderdeel daarvan was een mooi wit zandstrand, Santosa Beach, als ik het me goed herinner. Daar aangekomen arriveerden ook de vriendinnen van Marieke al snel erna en
konden we het veld gaan opzetten. Naast nog zo'n 15 andere groepjes met allemaal hun eigen veld, het was dringen om het laatste lege plekje strand. We hebben een paar uur lekker gevolleybald, ik
geloof dat ik het niveau best prima kon bijhouden. Dat m'n lichaam er nog niet helemaal aan gewend was, zag ik aan de vele schaafwonden op m'n knieën en m'n voetzolen die tot nog een week later
pijn deden, door het strand met ieniemienie kiezeltjes. Nadat we moe gespeeld waren en een verfrissende douche genomen hadden, was het dringen om een taxi terug te krijgen. Blijkbaar zijn er maar
weinig taxi's die überhaupt naar het eiland afrijden, dus het aantal taxi's dat de verstekelingen terug kan brengen naar het vaste land, is daarmee ook vrij beperkt. Vast zitten op het eiland
zonder vervoer terug, komt daar blijkbaar vaker dan eens voor.
We sloten de avond en daarmee mijn bezoek in Singapore, maar ook mijn hele reis, af met wederom een heerlijke traditioneel Chinese dim sum maaltijd. Diezelfde avond vertrok ik nog met de taxi
naar het vliegveld en het vliegtuig naar huis. Omdat Marieke die trip naar Nederland al vaker gemaakt had, raadde ze me aan om die maandag meteen aan het werk te gaan, om maar te zorgen dat de
jetleg me niet veel langer dan 2 dagen lastig zou vallen. Dit keer was ik gelukkig wél op tijd voor een upgrade en had een stoel met extra beenruimte, aan het gangpad en een die verder naar
achteren kon. Dat de reis daardoor meer comfortabel was, zou ik niet zeggen, maar na de 4e lange vlucht in twee weken tijd, weet je steeds beter om te gaan met de beperkte ruimte die je tot je
beschikking hebt. Zo miste ik namelijk iets om m'n voeten tegenaan te zetten, om maar niet uit de stoel te glijden tijdens een van m'n dutjes. Door de stoelriem net iets strakker aan te
trekken, kwam ik erachter dat je op die manier prima hangend in je stoelriem in slaap kunt vallen, zonder dat je een uur of twee later tussen de stoelen op de grond wakker wordt. Een ander
voordeel is het feit dat je het drankassortiment steeds beter leert kennen, weet wanneer en hoe je om extra water moet vragen en dat je de koekjes bij je maaltijd niet op moet eten, voordat je
het verrassingsdoosje geopend hebt, waarin een kuipje boter en een blokje kaas zit.
Toen ik op maandagochtend vroeg rond een uur of 8 op Schiphol landde, de 12e keer dat ik op een vliegveld kwam in 2 weken tijd, kleedde ik me om op het toilet bij de bagageband en was ik klaar
om een nieuwe werkdag in te gaan. Ik haalde twee koffie bij de Starbucks en liep collega Bert tegemoet die me kwam ophalen op weg van huis naar werk. Het einde was daar, het einde van een
lange, intensieve, maar mooie reis. Met een voldaan gevoel pakte ik het gewone werkende leven weer op en kijk ik stiekem alweer uit naar een eventuele volgende trip... Het beviel me wel, zo een
tijdje als zakenreizigster op pad.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!