Voordat ik het vergeet (denkend aan m'n verhaal over kerst...) een heel gelukkig, gezond en liefdevol 2012 toegewenst aan iedereen die me lief is!

Boards, Beers and Beaches... die heb ik de afgelopen week dus gezien in vele soorten en maten. M'n boardavontuur begon eigenlijk al op 17 december in Agnes Water, de plaats die ik oversloeg in een van m'n eerdere verhalen. Ik vertok na Airlie Beach verder zuidwaarts richting de Sunshine Coast en hoopte toen zelfs nog de Gold Coast te bereiken, met plaatsen als Surfers Paradise en Byron Bay. Helaas zat dat er wegens tijdgebrek uiteindelijk niet in, maar prima reden om hier nog eens terug te komen. In Airlie Beach hoopte ik de Greyhound naar Agnes Water te boeken, maar helaas stelde ik de boeking uit tot na m'n trip naar de Whitsunday Island, waarna de Greyhound dus vol bleek... en moest ik 3 dagen wachten of een uur of 20 omrijden. Zonde om m'n dagen te verspillen in Airlie Beach wachtend op de bus, dus heb ik een tijdje rustig nagedacht over de mogelijke alternatieve opties. De trein, een andere bus, een andere dag of toch eerst naar een andere plaats. Uiteindelijk besloot ik de Greyhound naar Rockhampton te nemen, een plaatsje halverwege tussen Airlie Beach en Agnes Water. Ik zou daar rond 6 uur in de ochtend aankomen, waarna een lokale bus me vanaf daar wel verder kon brengen, dacht ik. Toen ik om 23.45 uur op de bus in Airlie Beach stapte, begreep ik dat de bus wel door zou rijden naar Agnes Water, maar waarschijnlijk volgeboekt zou zijn tussen Rockhampton en Agnes Water. Even staan twijfelen tot ik besloot m'n tas stiekem in te laden bij alle andere tassen met bestemming Agnes Water. De bus was, op een plek na, helemaal vol. Een hele relaxte nacht was het dus niet, het blijft mega oncomfortabel manouvreren op zo'n busstoel. Die ochtend kwamen we rond 6 uur in het gehucht Rockhampton aan. Ik zat op m'n stoel duimen te draaien, in de hoop dat er minder mensen in zouden stappen dan eruit gingen, anders zou ik waarschijnlijk alsnog uit de bus gezet worden. Uiteindelijk had ik het geluk dat er een persoon meer in stapte, maar net voor die ene plaats die nog vrij was. Dus kon ik met een gerust hart blijven zitten, voor nog eens een rit van 4 uur naar Agnes Water. Opgelucht was ik, want hoe had ik om 6 uur 's ochtends een bus kunnen vinden die me helemaal naar Agnes Water zou brengen?

De meeste backpackers overnachten slechts een nacht in Agnes Water, vooral om de lange rit naar Noosa of verder zuidwaarts te onderbreken. Ik had bestemming Agnes Water gekozen vanwege de goedkope surflessen. Daar een surfles nemen en later zelf verder oefenen was mijn strategie. De surfles was nuttig, maar helaas waren de golven te hoog en de branding veel te sterk en te ruig voor ons als beginners. Na een uurtje in gevecht met de golven, bleef ik met twee andere jongens als enige van de groep van 14 over, die het nog aandurfden om de branding te overwinnen en toch eens met beide voeten op dat board terecht te komen. Ik heb me prima vermaakt die middag, maar helaas lukte het mij niet om m'n eerste golf te pakken. Al had ik dat ook niet verwacht, na een eerste les.

In twijfel om nog een nachtje in Agnes Water te blijven voor een kitesurfles, besloot ik toch door te reizen naar Noosa. Kerst was in aantocht... Helaas waren de omstandigheden in Noosa niet dusdanig om m'n surfskills aldaar verder uit te breiden, dus besloot ik laat in de avond op Eerste Kerstdag om de volgende ochtend vroeg door te reizen van Noosa naar Mooloolaba. Een leuk klein plaatsje, wat ik van iemand eerder tijdens mijn reis gehoord had, en een prima plek om Oud&Nieuw te vieren, aldus de schipper van onze boot naar de Whitsundays, geboren in Mooloolaba. Na slechts een uurtje of anderhalf met de bus, werd ik voor de deur van het hostel afgezet, wat achteraf gezien het enige hostel in het dorp bleek te zijn. Ik had niet geboekt, maar gelukkig was er nog plek en kon ik de 3 nachten die ik voor de zekerheid alvast geboekt had voor Oud&Nieuw eerder gebruiken, zodat ik de optie open kon laten om met Oud&Nieuw toch naar Brisbane te gaan. Het hostel was prima, ondermeer vanwegede vele freebees(gratis surfboards, bodyboards, mountainbikes en kayaks te huur en gratis ontbijt)! Maar ook een vrij groot zwembad, leuke mensen en een relaxt ingericht gebouw. En dat op slechts 5 minuten loopafstand van het strand!

Mooloolaba ligt op steenworp afstand van Noosa, dus ook hier waren de golven hoog. Zo hoog dat een groot deel van het strand tijdens mijn eerste dag in Mooloolaba gesloten was. Fanatiek als ik was, besloot ik toch een bodyboard van het hostel mee te nemen. Maar ook dat was iets te hoog gegrepen. Golven van een meter of 3 a 4 hoog, probeer daar maar eens doorheen te komen met een board. Na een paar keer flink door elkaar geschud te zijn, besloot ik het voor die dag voor gezien te houden.

De tweede dag in Mooloolaba had ik m'n eerste offday. Verdrietig om m'n camera en m'n telefoon die stuk waren, foto's die ik niet meer van mn SD kaartje af kreeg, niet kunnen surfen, een vakantie die ten einde liep, eigenlijk alles wat op dat moment tegen zat. Na wat opbeurende woorden van m'n ouders op Skype, besloot ik naar Maroochydore te fietsen om m'n camera te laten maken. Een leuk fietstochtje, maar helaas zonder het verwachte resultaat. De camera moest terug naar fabriek, waar ik natuurlijk geen tijd voor had en ook een iPhone maken ze natuurlijk niet zomaar open. Dus nam ik het besluit om een goedkope camera nieuw te kopen, en dat was een prima besluit ten gunste van m'n humeur :) M'n iPhone heeft nog even z'n best gedaan, maar lijkt inmiddels ook het lootje te hebben gelegd, maar dat zien we wel weer als ik terug ben in Nederland. Toen had ik alleen nog een probleem met m'n SD kaartje, daar bleek een virus op te zitten. Na een tweede fietstocht naar Maroochydore de volgende dag, fietste ik langs een enorme electronicazaak waar een aardige meneer bij de servicebalie m'n foto's wel over kon zetten op een USB en m'n SD kaartje kon formatteren, ook geregeld dus!

Terug naar het boardavontuur. De tweede middag, het strand was open dit keer, zij het onder beperkte omstandigheden dus besloot ik ook die dag het surfboard nog even om te ruilen voor een bodyboard. Die golven, die waren dus nog steeds een meter of 4 hoog. En af en toe kom je dan in een golf terecht waarbij je met je hele lichaam de bodem voelt, het board tegen je hoofd stuitert en je zelf denkt: 'oke, nu is het wel weer eens tijd om naar wat adem te kunnen happen'. Maar verder is bodyboarden een prima tijdverdrijf als golfsurfen er even niet in zit.

M'n gemiste kans om te kitesurfen in zowel Agnes Water als tijdens m'n verblijf in Noosa bleef me dwars zitten, dus boekte ik een kitesurfles. Ergens in een meer ten noorden van Noosa. De volgende ochtend werd ik opgehaald door een jongen in een campervan die toevallig in de buurt was. Na eerst naar het verkeerde meer te zijn gereden, kwamen we na zo'n anderhalf uur op de juiste plek aan. Ik heb de hele middag m'n uiterste best gedaan, maar een meter of 15 varen zat er voor die dag niet in. Iets met een arm-voet combinatie die ik nog steeds niet helemaal onder controle krijg. Ofwel teveel gefocussed op m'n kite, ofwel op m'n board. Die combi, die wil voorlopig nog niet samen. Maar ik ben weer een stapje verder, het gaat me vast eens lukken! Aan het einde van de middag nodigden de jongens me uit voor een biertje in Noosa, ik kon wel ergens blijven slapen en de volgende ochtend de bus nemen, aldus de eigenaar van de kitesurfschool. We reden terug naar Noosa, haalden een 'Curry in a Hurry' die we op het strand opaten en reden door naar een club nabij een hostel in Noosa. Uiteindelijk bleek het boeken van een dorm in het hostel m'n enige optie voor die avond. Ik had weinig zin om daar weer geld aan uit te geven, ik had immers betaald voor een dorm in Mooloolaba. Ik besloot dan ook om een uur of 9 de bus terug naar Maroochydore te nemen. Klein probleempje, de laatste aansluiting van Maroochydore naar Mooloolaba zou ik missen... Het alternatief was een taxi, een lift, of 10 km. lopen naar Mooloolaba, voldoende alternatieven dacht ik zo. Ik nam de bus en het geluk dat ik wederom had, bood de buschauffeur aan om na zijn laatste rit door te rijden naar Mooloolaba. Na een rit in een donkere bus van Maroochydore naar Mooloolaba, was ik na anderhalf uur weer veilig 'thuis' :)

De dag erna besloot ik nog maar eens een ander board uit te proberen, namelijk een 'stand-up paddle board'. Ze gaven bij het hostel elke dag gratig 'les' op de rivier, een minuut lopen van ons hostel. Paddle boarden, haha, dat is de meeste suffe sport ever! Dat is dus staan op een enorme surfplank en dan met een peddel jezelf vooruit bewegen. De twee jongens waarmee ik les had bleken nog al wat moeite met hun evenwicht te hebben, terwijl ik na een minuut of 20 peddelen nog kurkdroog was. Hoog tijd dus voor wat tricks om ook mij nat te krijgen, aldus de instructeur. Lopen op je board, 180's springen en zowel een voor- als achterwaartse koprol. En die hield ik dus niet droog. Na nog eens 10 minuten peddelen kwamen we weer terug bij het beginpunt, prima. Genoeg stand-up paddle board ervaring voor mij!

Inmiddels had ik besloten om ook voor Oud&Nieuw in Mooloolaba te blijven, om nog zoveel mogelijk te kunnen surfen. Dat heb ik de afgelopen dagen dus ook gedaan. Maar ook dat blijft nog heel veel oefenen. Het board dat ik bij het hostel kon huren was natuurlijk weer een slag of 3 kleiner dan degene die ik tijdens m'n les gebruikte en probeer daar maar eens op te blijven staan. Maar het begin is er, misschien in Nederland nog maar eens proberen, waar de golven gelukkig een stuk kleiner zijn.

Inmiddels is het Nieuwjaardag, weer zo'n dag met een compleet ander gevoel dan ik zou willen hebben. Geen resten vuurwerk op straat, geen koude oliebollen die over zijn van de avond ervoor, geen enkel bewijs dat het nieuwe jaar toch echt van start is gegaan. Toch was het een leuke ervaring, en was het misschien wel een van de meest bijzondere Oudjaarsavonden. Gisterenavond zijn we, na de nodige hoeveelheid alcohol in het hostel, naar het strand gelopen voor muziek en vuurwerk. Gedanst in de zee op de muziek van de bands en zelfs een nachtelijke duik in de zee gemaakt, totdat we door de bewaking uit het water werden gehaald. Want haaien, die hebben dus vooral in de nachtelijke uren het meeste honger. Het vuurwerk werd afgeschoten vanaf een schip op zee en iets om best over naar huis te mogen schrijven, dus bij deze ;) Na de duik waren we toch wat koud en lagen we vrij snel, nat, koud en zout, in bed.