Een dag had ik nodig om bij te komen van een fantastische zeiltocht naar een waanzinnige plek voor de kust van Airlie Beach, de Whitsunday Islands. Of was het toch het afscheidsfeestje van gisterenavond, dat ervoor zorgde dat ik vandaag iets meer moeite had om wakker te worden... Een geslaagd feestje was het, ter afsluiting van een zeer geslaagde trip.  

De Whitsunday Islands, het was nog steeds het jaar 1770 waarin James Cook de wateren voor de Oostkust van Australie bevaarde, om precies te zijn op Whit Sunday (of door een miscalculatie in tijd eigenlijk Whit-Monday), een religieus festival dat gevierd wordt 7 weken na Easter Sunday. James noemde het de Whitsunday Passage, waaruit de naam Whitsunday Islands ontstaan is.

In tegenstelling tot James, besloot ik de eilanden per catamaran te bezoeken, vooral omdat een catamaran stabieler in het water ligt dan een reguliere zeilboot en daarmee de kans op zeeziekte verkleint. Ik had me dit keer beter voorbereid en een dosis 'TravelCalm' ingeslagen, maar meer dan een tablet of twee uit voorzorg heb ik het doosje de rest van de reis gelukkig dicht kunnen laten. Ik heb dan ook, in tegenstelling tot mijn duikavontuur, dit keer wel voluit kunnen genieten van al het lekkere eten, het fantastische uitzicht, de gezelligheid van de groep en al het moois onderwater. Waar ik het meest van genoten heb, waren de zwoele zomeravonden waarbij ik kon genieten van een prachtige zonsondergang vanuit de spa op het voordek en tot laat in de avond kon wegdromen bij een heldere sterrenhemel, liggend in het donker op het dek van de boot en kijkend naar mijn favoriete films als Chocolat en King's Speech via een portable DVD speler. Mijn bed stond onder enkele grote ramen, zodat ik zelfs vanuit daar, met het raam open, van de frisse zeelucht en prachtige sterren kon genieten. Slapen op het dek was zelfs een optie, maar hield mij vanwege de muggen toch tegen. Ook de blauwe lampen achter onze boot zorgden 's avonds in het donker voor een fantastisch schouwspel met vissen en trokken de tweede avond zelfs een tweetal dolfijnen aan, die we een tijdje hebben kunnen bewonderen.

Gedurende de trip van 2 dagen en 2 nachten, hebben we slechts een paar van de 74 eilanden gezien of bezocht. Zo was er Heyman Island, ooit ontdekt door een Jamaicaan die zei: "Hey Man, there's an island!" (grapje :-)). Rondom Hook Island hebben we een paar keer gesnorkeld en bij Whitsunday Island, het grootste eiland, zijn we aan land gegaan om naar Whitehaven Beach te wandelen. Whitehaven Beach, dat is dus een plaatje zoals je die op een ansichtkaart tegenkomt, adembenemend! Een strand van 7 kilometer lengte en bekend vanwege het stralendwitte en megafijne zand. We hebben een tijdje van bovenaf staan kijken en zijn daarna naar beneden gelopen, waar we een uur of anderhalf op het strand hebben doorgebracht. Een tijd waarin we maar niet genoeg kregen van de helderblauwe zee, het megafijne zand en het wonderbaarlijk snel opkomende tij.

De rest van de tijd op de boot vloog helaas voorbij. Vooral veel gegeten, gesnorkeld, in de kajak rondgedobberd, op het dek in de zon gelegen en genoten van het uitzicht. Een leuke afsluiter op de terugtocht naar Airlie Beach, was de tijd die ik doorbracht achter het roer van de boot. Kortom, een fantastische ervaring met een hele gezellige groep.

Airlie Beach zelf was trouwens ook een superleuk dorpje. Zo'n typisch surfersdorpje met veel leuke winkels, gezellige pubs en een mooie lagoon om verkoeling in te zoeken. Natuurlijk ook weer veel bekenden van eerdere momenten in mijn reis zien komen en gaan, typisch zo'n dorpje die iedereen aandoet, in zijn reis langs de Oostkust van Australie. Vanavond moet ik helaas vetrekken, met de bus van 23.45 uur om precies te zijn. Verder richting het zuiden, met nog veel leuks in het vooruitzicht!