Het was het jaar 1770 waarin Captain Cook een lange reis langs de Oostkust van Australie maakte, toen het eiland waar hij langs vaarde een magnetisch effect op het kompas van zijn schip had. Sindsdien zijn er meerdere instrumenten ingezet om het effect te achterhalen dat Captain Cook beschreef, men heeft nog steeds niets ontdekt.

Gelukkig was er van het magnetische effect op het kompas van mijn ferry naar Magnetic Island niets te merken en kwam ik, na een lange nacht in de Greyhound van Cairns naar Townsville, om een uur of 7 in de ochtend veilig op het eiland aan. Een eiland dat tegenwoordig vooral bekend staat om de grootste koala kolonie van Australië. Ik verbleef in een hostel middenin het National Park, wat met een oppervlakte van 27 m2 de helft van het eiland beslaat. Een hostel met kleine houten bungalows, waarvan ik er een 2 nachten voor mezelf had. Het hoogtepunt van de eerste dag was het Coconut Bowling `s avonds in het hostel, want veel meer heb ik die dag niet gedaan dan op het strand liggen, een nieuw verhaal op m'n blog zetten, m'n dagboek bijwerken en het dorpje in Horeshoe Bay verkennen. Het was sowieso erg rustig in het hostel en erbuiten, ideaal om eens een tijdje op mezelf te zijn en uit te rusten.

Op de tweede dag heb ik de ochtend besteed aan een ontbijtje op het strand en nadenken over de rest van m'n reis. Iets wat ik liefst niet teveel zou willen doen, maar juist genieten van de dag zelf en de avonturen die ik beleef. Toch ontkom je er niet aan als je alleen op reis bent, je moet immers alles zelf bedenken en regelen. Niemand om mee te overleggen, niemand die de beslissing voor je neemt. Want wanneer vervolg ik m'n reis, waarheen? Waar overnacht ik en hoe kom ik daar? Moet ik een bus boeken, en zoja hoelaat? Gelukkig zijn alle mensen die ik tegenkom erg behulpzaam en doet eigenlijk iedereen hier aan de Oostkust dezelfde route; van Noord naar Zuid, danwel van Zuid naar Noord. Wat me wel opvalt is dat het merendeel van de backpackers hier samen reist, als stel danwel als vrienden. Degenen die alleen reizen zijn over het algemeen ook mannen, waardoor men vaak verbaasd is als ik vertel dat ik alleen aan het reizen ben. En al 30 ben... ;)

In de middag besloot ik een wandeling te maken naar Arcadia, een dorpje 5 kilometer verderop. Muziek op en wandelen maar. Door de brandende zon, anderhalf uur lang... Best een zware tocht was dat. Mijn doel in Arcadia was het voeren van de Rock Wallabies die zich op een bepaalde plek op het eiland bevinden, en het bezoeken van een Friday Night Market. Ik ben dol op dergelijke markten in het buitenland, je komt er vaak de leukste en meest onverwachte dingen tegen. De Wallabies had ik na even zoeken gevonden, maar helaas stelde de markt niets voor en bestond slechts uit 3 kraampjes van wat lokale bevolking. Rond een uur of 7 liep ik terug naar de bushalte, waar bleek dat ik nog een half uur op de bus moest wachten. Ik schreef 'Horeshoe Bay' op een lege bladzijde uit m'n dagboek en de eerste de beste auto gaf me een lift terug naar het hostel.

De derde en laatste dag ging ik mee met een tour door Koala Village. Een heuse boswachter vertelde ons alle verhalen over de dieren die we tegenkwamen, waar en hoe ze leefden en vooral waarom we niet bang voor ze hoefden te zijn. Je mocht alle dieren vasthouden en er was genoeg tijd voor uitgebreide fotoreportages. Zo liep ik met een krokodil, een kakatoe, een hagedis en een slang in m'n armen. De slang was natuurlijk een sensatie, maar ik bracht het er zonder zenuwen heelhuids vanaf. Na de slang haalde meneer de boswachter nog een tarantula tevoorschijn. Ik houd totaal niet van spinnen, maar had na een halve minuut al besloten dat ik ook die angst wilde overwinnen door ook vriendjes te worden met deze spin. Helaas mocht het niet, de spin bleek te onvoorspelbaar, aldus de boswachter. Hijzelf had er ook een aardige wond op zijn pols aan overgehouden. Jammer!

Toen ik op de bus naar de ferry zat te wachten kwam ik een stel tegen dat ik ontmoet had tijdens het duiken, toch leuk om elkaar elke keer weer op een andere plek tegen het lijf te lopen. Toch wilde ik verder, terug naar de meer bewoonde wereld, nieuwe mensen ontmoeten, dus nam ik om een uur of 1 de ferry terug naar Townsville, waar ik nog een nacht verbleef. In het hostel in Townsville kwam ik natuurlijk weer een bekende tegen, een meisje dat ik in Cape Tribulation ontmoet had. Tijdens een wandeling op The Strand, een lang wandelpad langs de kust van Townsville kwam ik een paar beachvolleyballende studenten tegen. Uiteraard besloot ik mee te doen! :) Ze nodigden me uit om de volgende dag weer langs te komen, maar ik had besloten de dag erna door te reizen.

Die dag erna ging wederom vroeg m'n wekker om, nog voordat ik moest uittchecken om 10 uur, Castle Hill te beklimmen, een berg in Townsville. Ik dacht dat even op m'n flip-flops te doen, waardoor ik nu met een pleister om m'n teen loop. Niet zo slim als dat het schoeisel is waar ik ook de komende 3 weken nog op moet doorbrengen... Ik was net op tijd terug bij het hostel, nam een douche, maakte wat ontbijt en checkte uit. Nog een uurtje of anderhalf op het strand doorgebracht en liep met al m'n bagage terug naar de haven, waar de Greyhound stond te wachten voor een tocht van 5,5 uur naar Airlie Beach. Gelukkig kwam ik in de Greyhound een jongen uit Antwerpen tegen, die ik kende van Magnetic Island, dus die reis die was zo voorbij.

PS. Ook de onderwaterfoto's van mijn duikavontuur zijn eindelijk te bekijken via het album 'Duikcursus & het Great Barrier Reef'.