Crazy wildlife on a magnetic island

Het was het jaar 1770 waarin Captain Cook een lange reis langs de Oostkust van Australie maakte, toen het eiland waar hij langs vaarde een magnetisch effect op het kompas van zijn schip had. Sindsdien zijn er meerdere instrumenten ingezet om het effect te achterhalen dat Captain Cook beschreef, men heeft nog steeds niets ontdekt.

Gelukkig was er van het magnetische effect op het kompas van mijn ferry naar Magnetic Island niets te merken en kwam ik, na een lange nacht in de Greyhound van Cairns naar Townsville, om een uur of 7 in de ochtend veilig op het eiland aan. Een eiland dat tegenwoordig vooral bekend staat om de grootste koala kolonie van Australië. Ik verbleef in een hostel middenin het National Park, wat met een oppervlakte van 27 m2 de helft van het eiland beslaat. Een hostel met kleine houten bungalows, waarvan ik er een 2 nachten voor mezelf had. Het hoogtepunt van de eerste dag was het Coconut Bowling `s avonds in het hostel, want veel meer heb ik die dag niet gedaan dan op het strand liggen, een nieuw verhaal op m'n blog zetten, m'n dagboek bijwerken en het dorpje in Horeshoe Bay verkennen. Het was sowieso erg rustig in het hostel en erbuiten, ideaal om eens een tijdje op mezelf te zijn en uit te rusten.

Op de tweede dag heb ik de ochtend besteed aan een ontbijtje op het strand en nadenken over de rest van m'n reis. Iets wat ik liefst niet teveel zou willen doen, maar juist genieten van de dag zelf en de avonturen die ik beleef. Toch ontkom je er niet aan als je alleen op reis bent, je moet immers alles zelf bedenken en regelen. Niemand om mee te overleggen, niemand die de beslissing voor je neemt. Want wanneer vervolg ik m'n reis, waarheen? Waar overnacht ik en hoe kom ik daar? Moet ik een bus boeken, en zoja hoelaat? Gelukkig zijn alle mensen die ik tegenkom erg behulpzaam en doet eigenlijk iedereen hier aan de Oostkust dezelfde route; van Noord naar Zuid, danwel van Zuid naar Noord. Wat me wel opvalt is dat het merendeel van de backpackers hier samen reist, als stel danwel als vrienden. Degenen die alleen reizen zijn over het algemeen ook mannen, waardoor men vaak verbaasd is als ik vertel dat ik alleen aan het reizen ben. En al 30 ben... ;)

In de middag besloot ik een wandeling te maken naar Arcadia, een dorpje 5 kilometer verderop. Muziek op en wandelen maar. Door de brandende zon, anderhalf uur lang... Best een zware tocht was dat. Mijn doel in Arcadia was het voeren van de Rock Wallabies die zich op een bepaalde plek op het eiland bevinden, en het bezoeken van een Friday Night Market. Ik ben dol op dergelijke markten in het buitenland, je komt er vaak de leukste en meest onverwachte dingen tegen. De Wallabies had ik na even zoeken gevonden, maar helaas stelde de markt niets voor en bestond slechts uit 3 kraampjes van wat lokale bevolking. Rond een uur of 7 liep ik terug naar de bushalte, waar bleek dat ik nog een half uur op de bus moest wachten. Ik schreef 'Horeshoe Bay' op een lege bladzijde uit m'n dagboek en de eerste de beste auto gaf me een lift terug naar het hostel.

De derde en laatste dag ging ik mee met een tour door Koala Village. Een heuse boswachter vertelde ons alle verhalen over de dieren die we tegenkwamen, waar en hoe ze leefden en vooral waarom we niet bang voor ze hoefden te zijn. Je mocht alle dieren vasthouden en er was genoeg tijd voor uitgebreide fotoreportages. Zo liep ik met een krokodil, een kakatoe, een hagedis en een slang in m'n armen. De slang was natuurlijk een sensatie, maar ik bracht het er zonder zenuwen heelhuids vanaf. Na de slang haalde meneer de boswachter nog een tarantula tevoorschijn. Ik houd totaal niet van spinnen, maar had na een halve minuut al besloten dat ik ook die angst wilde overwinnen door ook vriendjes te worden met deze spin. Helaas mocht het niet, de spin bleek te onvoorspelbaar, aldus de boswachter. Hijzelf had er ook een aardige wond op zijn pols aan overgehouden. Jammer!

Toen ik op de bus naar de ferry zat te wachten kwam ik een stel tegen dat ik ontmoet had tijdens het duiken, toch leuk om elkaar elke keer weer op een andere plek tegen het lijf te lopen. Toch wilde ik verder, terug naar de meer bewoonde wereld, nieuwe mensen ontmoeten, dus nam ik om een uur of 1 de ferry terug naar Townsville, waar ik nog een nacht verbleef. In het hostel in Townsville kwam ik natuurlijk weer een bekende tegen, een meisje dat ik in Cape Tribulation ontmoet had. Tijdens een wandeling op The Strand, een lang wandelpad langs de kust van Townsville kwam ik een paar beachvolleyballende studenten tegen. Uiteraard besloot ik mee te doen! :) Ze nodigden me uit om de volgende dag weer langs te komen, maar ik had besloten de dag erna door te reizen.

Die dag erna ging wederom vroeg m'n wekker om, nog voordat ik moest uittchecken om 10 uur, Castle Hill te beklimmen, een berg in Townsville. Ik dacht dat even op m'n flip-flops te doen, waardoor ik nu met een pleister om m'n teen loop. Niet zo slim als dat het schoeisel is waar ik ook de komende 3 weken nog op moet doorbrengen... Ik was net op tijd terug bij het hostel, nam een douche, maakte wat ontbijt en checkte uit. Nog een uurtje of anderhalf op het strand doorgebracht en liep met al m'n bagage terug naar de haven, waar de Greyhound stond te wachten voor een tocht van 5,5 uur naar Airlie Beach. Gelukkig kwam ik in de Greyhound een jongen uit Antwerpen tegen, die ik kende van Magnetic Island, dus die reis die was zo voorbij.

PS. Ook de onderwaterfoto's van mijn duikavontuur zijn eindelijk te bekijken via het album 'Duikcursus & het Great Barrier Reef'.

Where the rainforest met the reef

Het is weer eens vroeg dag als ik om 07:00 uur door aboriginal George opgehaald word bij mijn hostel, voor een tochtnoordwaarts richtingCape Tribulation. We rijden met een groep van zo'n 12 personen in een klein busje, terwijl George ons onderweg honderduit verhalen vertelt. Over duikers en bergbeklimmers die vermist waren, hoe oude liefdes weer herinigd werden nadat ze reeds doodverklaard waren.Z'n verhalen waren soms wat moeilijk te volgen vanwege z'n accent, maar het was fantastisch om hem zo te horen vertellen over z'n grootouders en z'n roots.Na een zogenaamde 'Scenic Coastal Drive'komen we na een uurtje of anderhalf aan bij de Mossman Gorge, een riviertje gelegen in 's werelds oudste regenwoud, The Daintree. Het Daintree regenwoud is onderdeel van de World Heritage in Noord Queensland, wat slechts 0,1% van heel Australie beslaat, maar meer dan de helft aan vogel-, vlinder, zoogdier- en varensoorten bevat, die in Australie te vinden zijn. Dat klinkt fantastisch, en dat was het eigenlijk ook!

Na een korte wandeling kregen we de tijd om een verfrissende duik te nemen en een kopje thee te drinken, waarna we onze weg vervolgden. Na een overtocht met een ferry over de Daintree River eneen stop bij een mooi uitzichtpunt onderweg,komen we aan bij een plek waar we een wandeling maakten door het oude regenwoud. George blijft honderuit vertellen over alles wat we in het regenwoud tegen komen en helpt ons zoeken naar de meest bizarre beesten. Rond lunchtijd komen we bij het Cape Trib Beach House aan, waar Stephanie uit Zwitserland en ik afgezet werden voor een overnachting. Een prachtige locatie met houten huisjes midden in het regenwoud en direct naast het strand. Het meest bijzondere is dat dit de enige plek in de wereld is waar twee UNESCO World Heritage sights naast elkaar liggen... The Daintree rainforest meeting the Great Barrier Reef.In de middag maaktenStephanie en ik een wandeling over het strand, kookten we de pasta die ik meegenomen had en lagen we op tijd in bed. Het is vroeg donker in zo'n regenwoud en 's nachts... dan komen immers de meeste beesten tevoorschijn. We hadden al gehoord van slangen die gespot warenen ook de spinnen die we zagen, kwam ik liever niet in m'n eigen bed tegen.

De volgende ochtend vroeg op voor een ontbijt, waarna we om 08:00 uur door een heuse Australische cowboy opgehaald werden voor een paardrijdtocht door het regenwoud en over het strand. Paardrijden... dat was dus met draf en galop! Het was mijn 2e keer ever opzo'n beest, datik op het moment datik er bovenop zit eigenlijknooit zo vertrouw. Ik vond dat dus nogal wat, maar ik ben heelhuids op Oscar (mijn paard) terug gekomen en het was eigenlijk gewoon supergaaf om te doen! Meneer de cowboy had ooit eens een Nederlandse vriendin gehad en bleek nog steeds een zwak te hebben voor Hollandse dames en vroeg meerdere malen 'How is it going Dutchy?', wat best grappig was.

Rond half 2kwam George me weer ophalen bij het hostel en ging de weg terug naar Cairns, terug naar de bewoonde wereld.Onderweg nog een laatste stop voor een tocht over de Daintree River, op zoek naar krokodillen. Hoewel de grote krokodillen zich afschermden van de zon, in het water danwel in het bos, hebben we weleen baby krokodil gespot die lag te zonnen op de kant. Uiteindelijk was het eigenlijk gewoon een hele relaxte tocht.

Rond een uur of 7 in de avond werd ik weer afgezet bij m'n hostel en vertrok ik om 00.25 uur, onder de muggebulten maar na nog een zeer gezellige avond in Cairns, met de Greyhound bus richting Townsville. Afscheid nemen van de geweldige stad Cairns, de mensen die ik ontmoet heb en het fantastische hostel dat na 9 dagen als soort van thuis voelde was moeilijk. Maar ik had het gevoel dat ik verder moest, meer van Australie moest gaan ontdekken. En zo schijnt het leven van een backpacker te zijn, ik zal eraan moeten wennen...

Sooner or later we're all gonna DIVE!

Hi!

Met m'n PADI op zak, zit m'n duikavontuur er na 5 dagen helaas alweer op. Een avontuur dat vooral bestond uit slapen, duiken, eten, slapen, duiken, eten en...slapen. We hadden een zeer gevarieerde, internationale groep van 14 cursisten, afkomstig uit Italie, Duitsland, Canada, UK, Korea, Frankrijk, Nederland, Australieen de US. Een erg leuke en gezellige groep om 5 dagen mee op te trekken.

Het avontuur begon met 2 dagen theorie in een klaslokaal en oefeningen in het zwembad. Omdat ik al eens eerder gedoken had, was dit allemaal nog niet zo heel spannend. Ook het theorie-examen was prima te doen, we mochten zelfs de boeken erbij houden en eerdere oefenexamens terug kijken! De 3e dag werd ik om 05.45 opgehaald bij het hostel en gingen we naar de haven om vanuit daar met de boot 3 dagen het Great Barrier Reef op te gaan. Op de boot waren we met een man of 35, niet alleen onze groep, maar ook een groep cursisten van de Advanced cursus en mensen die alleen de 3-daagse boottrip geboekt hadden om zelf te gaan duiken. De heenweg drukte me helaas met de neus op het feit dat ook ik blijkbaar zeeziek kan worden. Een uurtje of 2 met zichtop de horizon op het achterdek doorbrengen was toen de enige optie. Helaas is m'n misselijkheid me gedurende de hele reis blijven achtervolgen en wist me zelfs onderwater te vinden... Ook kreeg ik veel last van hoofdpijn, des te meer duiken we maakten, een hele relaxte trip was het dus helaas niet.

Toch heb ik volgehouden tot de laatste duik, dat waren er 9 in totaal. De eerste dag maakten we 2 duiken naar een diepte van zo'n 10 meter, waarbij we het rif wat verkend hebben en alle oefeningen uit het zwembad herhaalden. De tweede dag lagen we, nog voor het ontbijt,om 07.24 uur in het water voor de derde duik naar een meter of 17 diepte, met de vierde duik na het ontbijt, waarbij we onder andere leerden te navigeren onder water, kwamen we allemaal als gecertificeerd duiker het water uit. Die middag doken we voor het eerst alleen met ieder een eigen buddy, endan is het toch best lastig om je eigen weg heen, maar vooral ook weer terug naar de boot te vinden onder water. Die avondmaakten we onze eerstenachtduik. Met zaklamp het water in, om in het pikkedonker op zoek te gaan naar haaien en zeeschildpadden.

De derde dag lagen we al om 06.52 in het water en maakten we nog eens drie duiken, voordat we rond een uur of half 3 het anker binnen haalden om terug te varen naar de haven in Cairns. Al met al hebben we veel, heel veelgezien onder water. Prachtig koraal en een groot scala aan vissen.Helaas mochten we tijdensdecursus en de nachtduik geen camera meenemen, en heb ik zowel de witstaart haai, de schildpadvan zo'n 150-jaar oud en Nemo niet op beeld vast kunnen leggen. Een impressie van wat ik wel gezien heb kun jebinnenkort op de foto's terug zien, ik heb helaas nog geen computer kunnen vinden die in staat was om de onderwaterfoto's van m'n DVD te kunnen halen.

Vandaag is het 5 december, zie ik alle verhalen over Sinterklaasgedichten en bergen met pakjes op Facebook, maar hier staat m'n hoofd daar (gelukkig) helemaal niet naar. Een winterpeen in je slipper, dat zou ook gek zijn natuurlijk. Gek is het ook om elke keer kersliederen te horen in dewinkels,dat hoort meteen graad of 30hier gewoonweg niet thuis.Ik bendan ook heel erg benieuwd hoe het zal zijn met kerst over een week of 2 in Byron Bay! Maar vanavond is het eerst tijd voor een BBQ Night met Kangaroo, Crocodile & Emu, gevolgd door een heuse after party.Heel laat kan ik het niet maken, want morgen word ik om 07:00 uuropgehaald voor een trip naar Cape Tribulation, waarover volgende keer meer.

Cheers!

A long journey and Sydney in a nutshell

Een lange reis, dat was het! Ik heb over het algemeen niet zoveel tegen vliegen, maar twee nachten in zo'n toestel doorbrengen vind ik dus net iets teveel. Twee nachten, dat is dus minimaal vier maaltijden uit een metalen bakje... Diner om 23:00 uur 's avonds, ontbijt om 06.00 uur in de ochtend, en dan gek vinden dat je eetritme verstoord is... Maar ik ben uiteindelijk heelhuids op m'n bestemming aangekomen en die jetlag, die valt dus best wel mee.

Goed, die reis die ging dus via Londen, Bangkok, Sydney en eindigde in Cairns. Voordat ik laat in de avond in Cairns arriveerde, kwam ik om 06:00 uur in de ochtend in Sydney aan. Na m'n bagage opnieuw ingechecked te hebben voor de binnenlandse vlucht diezelfde avond naar Cairns, kon ik me een uur of 10 in Sydney gaan vermaken. Ik heb een tochtje met de ferry gemaakt naar een verderop gelegen strand en een wandeling van een kilometer of 10 langs de kliffen terug naar het centrum van Sydney. In de middag besloot ik een beetje bij te komen van de reis in het gras van de Royal Botanic Garden en na een bezoekje aan de Sydney Opera House, nam ik de trein terug naar het vliegveld om door te vliegen naar Cairns.

Hier in Cairns zit ik in een fantastisch hostel. Mega vriendelijk personeel, klein, knus en van alle gemakken voorzien. Een minpuntje zijn de vele Nederlanders hier, namelijk de Twentse studenten die de Solar Challenge achter de rug hebben... Gelukkig vertrekken ze morgen ;) Wel super cool om alle verhalen te horen, de meest waanzinnige plekken waar iedereen geweest is. En voor mij... begint het pas :)

Om precies te zijn morgen met een 5-daagse duikcursus en direct daarna staat een tocht naar Cape Tribulation op de planning. Waarschijnlijk vertrek ik daarna langs de Oostkust in de richting an Brisbane. Genoeg gepland voorlopig, al merk ik dat ik dat toch wel nodig heb, een soort van actviteiten in het vooruitzicht. Iets om naar uit te kijken en geen tijd te hebben om met m'n gedachten af te dwalen naar Nederland, denkend aan alle onrust in de maanden die achter me liggen en de tijd die komen gaat. Maar genieten van het hier en nu. 

Liefs.

Morgen is het zover.

Nog één dagje werken en dan begint het grote avontuur. Soms heb ik het idee dat de mensen om mij heen er meer zenuwen voor hebben dan ik, want voor mij voelt het vooral allemaal nog heel onwerkelijk. Vreemd ook, om zo'n reis in je eentje voor te bereiden, te beslissen waar je heen gaat en wat je daardoor moet missen.

Maar morgen is het dan echt zo ver, hopelijk komt het besef zodra ik in het vliegtuig zit, m'n Lonely Planet opensla en er écht geen weg meer terug is. Vijf weken lang geen zorgen aan m'n hoofd, geen verplichtingen en geen afspraken. Alle tijd nemen om met een berg energie straks het nieuwe jaar in te gaan!

Op dit blog probeer ik met regelmaat een leuk verhaaltje te schrijven en van mooie foto's te voorzien, zo eens per week schat ik in. Voor nu wens ik jullie alvast een hele fijne decembermaand toe, hopelijk met een berg verse sneeuw :) Tot volgend jaar!

De zenuwen beginnen te komen.

Over 11 dagen vertrek ik, zo vertelt mijn reisstatus mij vandaag. Spannend vind ik dat toch wel. Stiekem probeer ik er niet teveel aan te denken, want m'n hoofd zit nog zo vol met andere dingen. Een reden ook dat ik nog (nagenoeg) niets geboekt heb onderweg. Ik vertrek en zie wel waar ik terecht kom.

Wat ik al wél geboekt heb is een 5-daagse duikcursus in Cairns tijdens m'n eerste week in Australië. Twee dagen theorie en training in het zwembad, gevolgd door een 3-daagse trip aan boord van een boot op het Great Barrier Reef. Een tocht van 3 dagen en 2 nachten, waarin we negen duiken zullen maken, inclusief een nachtduik! Daarna hoop ik met een PADI op zak m'n reis te vervolgen.

Niet alleen de duikcursus, maar ook m'n eerste hostel is geboekt: Travellers Oasis (www.travoasis.com.au). Een 'charming little guest house' zo vertelt de website. Ik zal 't wel zien.

Komende week de allerlaatste dingen regelen, spullen bij elkaar pakken en dan mag het avontuur wat mij betreft eigenlijk wel beginnen!

De eerste voorbereidingen.

Nog 26 dagen en dan stap ik op de 26e van november in het vliegtuig. Na veel wikken en wegen, wel Oud&Nieuw in Sydney of niet, wel via Singapore vliegen of niet, heb ik dan toch een beslissing genomen en de tickets geboekt. Eindelijk een start- en eindpunt gekozen om vanuit daar verdere plannen te maken.

Ik bezoek Queensland, de Noord-Oost kust van Australië. Ik start mijn reis in het noordelijk gelegen Cairns en eindig halverwege de Oostkust in Brisbane, vanuit waar ik terug vlieg naar Amsterdam.

Voor wie graag willen weten of veilig geland ben, mijn vluchtgegevens voor de heenreis:

• Vertrek: 26/11/2011 AMSTERDAM 17:55
• Aankomst: 26/11/2011 LONDON LHR 18:10
• Vlucht: BA 447  

• Vertrek: 26/11/2011 LONDON LHR 21:15
• Aankomst: 28/11/2011 SYDNEY 06:05
• Vlucht: BA 9

• Vertrek: 28/11/2011 SYDNEY 19:35
• Aankomst: 28/11/2011 CAIRNS 21:40
• Vlucht: QF 932

En ook alvast mijn vluchtgegevens voor de terugreis:

• Vertrek: 02/01/2012 BRISBANE 17:55
• Aankomst: 02/01/2012 MELBOURNE 21:15
• Vlucht: QF 635 

• Vertrek: 02/01/2012 MELBOURNE 23:55
• Aankomst: 03/01/2012 LONDON LHR 13:30
• Vlucht: QF 29

• Vertrek: 03/01/2012 LONDON LHR 16:30
• Aankomst: 03/01/2012 AMSTERDAM 18:45
• Vlucht: BA 440

Zo, dat is geregeld. Nu alleen nog een tas om in te pakken en dan ben ik eigenlijk wel klaar om te gaan!

Vandaag nog precies een maand.

Vandaag over een maand vlieg ik naar Australië!! Eindelijk op reis. Eindelijk weer iets van de wereld gaan zien. Een verlate zomer vieren.

Ik ben reuze benieuwd hoe het zal zijn. Alleen. Een gevoel van vrijheid, daar hoop ik op. Even 5 weken weg uit Nederland, weg van alle herinneringen en moeilijke momenten. Ver weg. Tijd nemen om na te denken, tijd nemen om alles te doen wat ik graag wil, tijd nemen om mezelf weer terug te vinden.

Ik kijk ernaar uit, enorm! Maar spannend is het ook om helemaal alleen op reis te gaan. De komende weken probeer ik te genieten van de voorpret om met niet al te veel plannen Down Under te gaan!